Alain de Botton napisał około 17 książek i prowadzi kanał YouTube Szkoła Życia, który ma teraz prawie 10 milionów subskrybentów. I to jest rzadki wywiad z nim. Niektóre najważniejsze punkty: 1. Czyste nocne niebo jest wyzwaniem dla wszystkiego, co myślimy, że wiemy. 2. Jeśli naprawdę wzięlibyśmy pod uwagę to, co mówi nam to nocne niebo, musielibyśmy położyć się i po prostu kwestionować absolutnie wszystko. 3. Blokada twórcza to konflikt między wstydem a pragnieniem szczerości. 4. Efekt mediów masowych polega na uprzemysłowieniu i skomercjalizowaniu naszego myślenia, co nie pozostawia miejsca na wolnego myśliciela, szczerego myśliciela i autentycznego myśliciela. 5. Musisz być uważny na swoje własne odczucia i myśli. To jest prawdziwa praca pisania. 6. Każda osoba jest niesamowitą biblioteką odczuć, ale tak często, szczególnie w świecie akademickim, ludzie myślą: „Zignorujmy siebie jako źródło danych i dowiedzmy się, co powiedział Cyceron, co powiedział Sokrates, czy co powiedział Michel Foucault.” 7. Pisanie może być zemstą za osobę, która została uciszona, dlatego tak wielu pisarzy jest skromnych w rzeczywistości, ale zaciętych na stronie. 8. Dzieło sztuki to najlepsza rzecz, jaką możesz zrobić ze swoim rozdarciem i niepokojem, a czasami jest to nawet alternatywa dla utraty zmysłów. 9. Emerson powiedział: "W umysłach geniuszy znajdujemy nasze własne zaniedbane myśli." 10. Myśli geniuszy nie różnią się zasadniczo od innych. To tylko to, że potrafią wyrazić słowami odczucia, które od dawna czuliśmy, ale nie mogliśmy ich artykułować. 11. Temat do pisania: Gdyby nie było żadnych zasad, gdybyś nie mógł ponieść porażki, gdyby nikt się nie śmiał, gdybyś miał umrzeć jutro, co byś naprawdę zrobił i powiedział? Jak byś pisał, powiedzmy? To jest to, co powinieneś napisać. Podzieliłem się pełną rozmową z Alainem de Bottonem poniżej. Możesz obejrzeć tutaj lub na YouTube, a także posłuchać na Apple lub Spotify. Znajdziesz linki w odpowiedziach na tweety.

Gdybyśmy znali złożoność świata, wiedzielibyśmy, że potrzebujemy godzin i godzin, aby przetworzyć każdą przebudzoną minutę. George Eliot powiedział coś w stylu: "Gdybyśmy byli naprawdę uważni na tajemnicę i złożoność rzeczy, usłyszelibyśmy bicie serca wiewiórek i usłyszelibyśmy, jak rośnie trawa. I oszalelibyśmy od mnogości rzeczy. Stracilibyśmy zmysły." To jest parafraza, ale sens pozostaje. Czy możesz sobie wyobrazić, jakby to było słyszeć bicie serca wiewiórek? Tłumimy te rzeczy. Są w nas, ale nie zwracamy na nie uwagi, ponieważ, gdybyśmy byli świadomi wszystkiego, co dzieje się na świecie, zgubilibyśmy siebie.

Można podzielić ludzkość na to, co ludzie robią ze swoim bólem. Niektórzy piją, aby zapomnieć o bólu, inni rozmawiają, aby go znieść, niektórzy ćwiczą, aby go pokonać, niektórzy osiągają sukcesy, aby go przezwyciężyć, a niektórzy piszą, aby go wyrazić. Jednak współczesny świat zniechęca ludzi do pisania o własnych doświadczeniach. Zadają pytania takie jak: Jaka jest twoja baza autorytetu? Na czym opierasz swoje twierdzenia? Jest to szczególnie prawdziwe w akademii, gdzie panuje przekonanie: "Zignorujmy siebie jako źródło danych. Poszukajmy tego, co powiedział Cyceron, co powiedział Sokrates, czy co powiedział Michel Foucault." Nie ma zbyt wiele zachęty do badania własnego umysłu. W rzeczywistości cały system szkolnictwa oparty jest na próbie odkrycia, co myśleli inni ludzie, zamiast badać, co myślisz.

Posłuchaj podcastu... Apple: Spotify:

Z wiekiem gromadzimy blizny, które otwierają nas na sztukę. Weźmy Irysy Van Gogha. Kiedy patrzysz na te kwiaty, nie widzisz tylko ładnego obrazu. Widzisz człowieka, który był rozbity. Człowieka, który cierpiał głęboko jak dręczony święty. Był samotny, pragnął miłości i był całkowicie niedoceniany. Kiedy Van Gogh malował te irysy, nie tylko uchwycił ich kolor i kształt; chwytał się czegoś, czego mógłby się trzymać, czegoś, co powstrzymałoby go przed utonięciem w smutku. Chodzi o to, że kiedy piękno jest postrzegane przez pryzmat agonii, może przekształcić się w coś zupełnie innego: tratwę ratunkową dla twojego serca. Ale tragicznie, nawet piękno nie wystarczyło, aby uratować Van Gogha na końcu. To sprawia, że jego prace są tak poruszające. Niektóre z najpiękniejszych dzieł, jakie kiedykolwiek stworzyli ludzie, pochodzą z zmagania się z niemal nie do zniesienia poziomem bólu.

"AI zmusza cię do robienia tego, co zawsze powinieneś robić jako artysta: przestań badać, co powinieneś robić, i rób to, co chcesz robić. LLM-y tylko podsumowują to, co już zostało powiedziane i pomyślane. Tak, można to połączyć w nowe formy, ale zasadniczo daje ci to ustandaryzowane odpowiedzi, a czasami są one bardzo dobre. Presja na twórców rośnie, aby jeszcze bardziej zwiększyć poziom samodzielnego odkrywania, aby wyprzedzić tę maszynę. Ale jeśli powiedziałbym, powiedzmy, że zamierzam napisać esej o nostalgii, i powiedziałbym: "Dobrze, AI, ułóż mi esej o nostalgii w moim stylu." Zrobiłoby to całkiem przyzwoicie, ale nie uchwyciłoby, dlaczego jestem pisarzem, dlaczego chcę być pisarzem. Nie chcę być pisarzem tylko po to, aby wyprodukować określoną liczbę słów. Chcę być pisarzem, aby oddać hołd pewnym uczuciom. AI nie może znać tych uczuć, ponieważ to nie jestem ja. Nie wie, co naprawdę chcę powiedzieć.” (To jest parafraza, a nie dokładny cytat)

"Efekt mediów masowych polega na uprzemysłowieniu naszego myślenia. Na skomercjalizowaniu go. To nie jest dobre dla wolnego myśliciela, uczciwego myśliciela, autentycznego myśliciela." — Alain de Botton