De EU heeft ervoor gekozen om geen handelsoorlog met de VS aan te gaan (en de Commissie krijgt daar als gevolg wat kritiek op). China is al een oorlog over industrieel beleid aan het voeren met de EU -- en wint.

Maar we hoeven niet te raden naar de impact van de successen van het industriële beleid van China (en de macro-economische mislukkingen) op de VS -- de EU-exporten naar China zijn al in een aanhoudende daling.

De pandemische stijging van het tekort van de EU bij China bleek niet tijdelijk te zijn (de IMF moet hier nog een beetje meer doen om zijn voorspellingstekort te erkennen) 4/

en het is vrij moeilijk te beargumenteren dat een stijging van het handelsdeficit een positieve schok is wanneer de stijging van het deficit voornamelijk voortkomt uit een daling van de export - en dus een daling van de productie (er zijn aanvullende effecten van concurrentie op derde markten) 5/

De exportsector van Duitsland krijgt vooral klappen ... en er is een groeiende erkenning binnen Duitsland (hoewel misschien niet binnen VW) dat de Chinese industriële en handelsbeleid een belangrijke factor is die de recente stagnatie van de Duitse economie verklaart. 6/

Er is geen echte twijfel dat China de huidige auto Exportweltmeister is 7/

En ik denk dat er een groeiende erkenning binnen Europa is dat de Europese belangen worden geschaad door het huidige valutabeleid van China (de dollar volgend, maandag buiten beschouwing gelaten) 8/

Ik heb deze blog provocerend opgesteld om aandacht te krijgen - maar ook omdat Von der Leyen de juiste instincten heeft over China. De VS zouden de EU nu moeten aanmoedigen om serieus werk te maken van een tegen-industrieel beleid dat de transatlantische economie versterkt. 9/

De blog vat mijn beleidsadviezen voor Europa samen (en voor de VS, voor dat matter, de Trump-administratie overschat nog steeds tarieven op bondgenoten als beleidsinstrument) -- voor een meer gedetailleerde uiteenzetting, zie: