Jego rozmówca zauważa, że chcą tego samego: chcą, aby dzieci dorastały szczęśliwe i zdrowe. Różnica polega na tym, że mężczyzna uważa, że chemiczne kastracje i okaleczanie jego syna, pozostawiając go sterylnym, anorgazmicznym i przywiązanym do medycznej smyczy z powodu ciągłych komplikacji wywołanych przez lekarzy przez całe życie, to sposób na osiągnięcie tego celu, podczas gdy jego rozmówca uważa, że wszyscy są lepsi w nienaruszonych ciałach, które nie zostały zniekształcone przez dobrowolne procedury medyczne podejmowane w dążeniu do iluzji, która nigdy nie może być prawdziwa. Kobieta zwracająca się do mężczyzny ma obiektywnie rację z powodów, które obrażają inteligencję, aby je powtarzać. Ale wyprodukowany konsensus w ramach medycyny i prawa stoi po stronie mężczyzny, gdy podaje swojemu synowi estrogen i świętuje rozwój jego piersi. Wyprodukowany konsensus stworzony przez czystą oszustwo, poprzez przejęcie instytucjonalne i zastraszanie instytucjonalne, którego kontury w pełni rozumiemy i w pełni udokumentowaliśmy w pismach złożonych do Sądu Najwyższego, jest podstawą dla tej męskiej pewności siebie, gdy macha ręką na rozum i rzeczywistość oferowane w dobrej wierze. Mówi mu, że jest sprawiedliwym zbawicielem, gdy prowadzi swojego syna na ścieżkę ku kastracji, a ci, którzy przypominają mu, że lepiej pozostać w nienaruszonym ciele, są niebezpiecznymi faszystami i wrogami, których należy pogardzać, oczerniać i zrujnować ich źródła utrzymania.

Kanada jest drugim najpopularniejszym kierunkiem dla imigrantów po USA, a łatwo zauważyć ogromny spadek kapitału ludzkiego, gdy przechodzi się z miejsca pierwszego na drugie - oraz łatwość, z jaką miejsce pierwsze zyskuje najlepszych przedstawicieli kapitału ludzkiego z miejsca drugiego.

Myślałeś, że nastąpiła zmiana klimatu i skończyliśmy z wokeness. Opublikowałeś, jak dziwne były rzeczy w 2020 roku, jakby 2020 był zdecydowanie w przeszłości. Myliłeś się.

Uzbrojona prywatna ochrona dla mnie, pracownicy socjalni, przerywacze przemocy i zredukowana policja dla ciebie.

Co się dzieje w Malezji?

Dorastałem tuż obok Cambridge, żyjąc i oddychając akademią, szczególnie akademią naukową, i pamiętam, jak w szkole średniej siedziałem w autobusie blisko Harvardu/MIT z moim przyjacielem, rozmawiając o tym, jak wszyscy indyjscy ciotkowie i wujkowie chcieli mnie pchnąć w stronę nauki, ale ja nie chciałem w to iść, itd. Ta kobieta odwróciła się i powiedziała mi, żebym nigdy nie wchodził w naukę -- miała około 30 lat, doktorat z biologii, ale nie zarabiała nic i żałowała, że nie zrobiła czegoś innego. Moim zdaniem, to nie tylko administracyjna ekspansja, chociaż to też; chodzi o to, że żadna branża nie przyciągnie porządnych ludzi przy katastrofalnych płacach, braku bezpieczeństwa zatrudnienia i braku elastyczności geograficznej (oraz dużej ideologicznej sztywności, która sprawia, że normalni ludzie czują się, jakby stąpali po skorupkach jajek), zwłaszcza nie wszystko naraz.

W tej chwili wiele kont na Twitterze wydaje się kopiować nawzajem i twierdzić, że nic nie wiemy o świecie przed wynalezieniem pisma. Postanowiłem więc podzielić się jednym z moich ulubionych dzieł sztuki z czasów starożytnych. To jest 'Człowiek-Lew' i ma około 40 000 lat. 🧵1/

Poprosiłem Groka i Midjourney o przekształcenie krótkiego akapitu oraz ręcznie napisanego pocztówki, a tekst jest komicznie zniekształcony. Dlaczego to jest trudne?

Fińskie badanie wykazało, że młodzież identyfikująca się jako transpłciowa (szczególnie identyfikująca się jako niebinarna) znacznie częściej prześladuje inne dzieci w porównaniu do dzieci "normalnych". To empiryczne potwierdzenie tego, co osobiście doświadczyłem i słyszałem od osób dotkniętych tym problemem.

Dominująca narracja—że naukowcy opuszczają akademię z powodu cięć w finansowaniu—odwraca rzeczywistą przyczynowość. W rzeczywistości wiele uniwersytetów zdecydowało się przekierować fundusze badawcze na rozwój administracji i programy ideologiczne znacznie przed jakimikolwiek redukcjami budżetowymi. Gdy laboratoria zmagały się z ograniczeniami zasobów, biura zajmujące się komunikacją, brandingiem i inicjatywami opartymi na tożsamości proliferowały. Nie były to niezamierzone skutki uboczne, lecz świadome przekierowania instytucjonalnych priorytetów. Erozja zdolności naukowej nie jest wynikiem zewnętrznego niedoboru, lecz wewnętrznych decyzji o faworyzowaniu biurokracji kosztem badań. Naukowcy nie odchodzą, ponieważ nie ma pieniędzy—odchodzą, ponieważ instytucje już nie stawiają nauki na pierwszym miejscu.