Een paar jaar geleden realiseerde ik me dat als ik te druk ben om iets op te pakken, ik niet moet zeggen "ik heb er geen tijd voor". In feite heb ik vaak wel de tijd. Het is niet zo moeilijk om wat extra tijd voor iemand in te plannen. Wat ik niet heb – en wat ik niet kan inplannen – is meer aandacht. Aandacht is een veel beperktere hulpbron dan tijd. Dus wat ik zou moeten zeggen is "ik heb de aandacht niet". Ik heb misschien 8 uur per dag voor werk, maar ik heb waarschijnlijk maar 4 uur per dag voor aandacht. Een zomer schreef een jongen me uit het niets met de vraag of hij bij mij stage kon lopen. Zijn e-mail was geweldig – duidelijk, doordacht, vriendelijk, uitnodigend, zelfverzekerd maar niet opdringerig, en niet te lang (maar lang genoeg om te zeggen wat hij moest zeggen zonder iets weg te laten). Hij studeerde aan de Harvard Business School en zou die zomer terug in Chicago zijn. Hij vroeg of hij langs kon komen om hallo te zeggen. Zijn e-mail maakte het me gemakkelijk om ja te zeggen. Dus dat deed hij, en we hadden een geweldige sessie. We hebben misschien een uur of zo samen doorgebracht. Ik leerde over zijn achtergrond, waar hij in geïnteresseerd was, wat hij wilde leren, wat hij ons kon leren, enzovoort. Toen hebben we een paar ideeën besproken. Het was natuurlijk, vloeiend, moeiteloos. Echt veelbelovend. Toen vertelde ik hem dat ik een paar dingen zou overdenken en hem snel zou terugbellen. Hij checkte een paar weken later in, en ik zei dat ik hem weer snel zou terugbellen. En dat deed ik niet. Een maand of zo later schreef ik hem en vertelde hem dat het me echt spijt. Ik had hem – en mezelf – misleid door te denken dat ik genoeg tijd had om die zomer een stagiair aan te nemen. Ik wilde het, ik vond hem echt leuk, ik dacht dat hij geweldig zou zijn, maar ik had gewoon niet zoveel tijd als ik dacht om het verder te overwegen en werk te plannen en tijd met hem door te brengen, enzovoort. Maar echt, terwijl ik erover nadacht, realiseerde ik me dat ik de tijd had. Elke dag is dezelfde 24-uurscyclus. Elke werkdag ongeveer 8 uur. Zeker had ik zelfs 20 minuten per dag kunnen vinden om met hem te werken. Maar het was niet dat. Het was niet dat ik de tijd niet kon vinden. Ik kon de aandacht niet vinden — vooral niet de duurzame aandacht. Mijn geest raakt vol met een paar belangrijke projecten en dat is het. Ik ben daar door gefocust. Daar is mijn aandacht. Had ik hier en daar 20 minuten voor hem vrijgemaakt, zou ik fysiek aanwezig zijn in dat moment, maar mentaal zou ik ergens anders zijn. En dat is niet eerlijk voor ons beiden. Tijd en aandacht zijn niet hetzelfde. Ze zijn nauwelijks gerelateerd.