Vanuit het perspectief van activa, kapitaal en tijd, is de discussie van de drie docenten geweldig. De onderstaande screenshot plaatst de standpunten van de drie precies naast elkaar. Dit is heel vergelijkbaar met de mening van @Guilin_Chen_ 桂林, en de opmerkingen van @lanhubiji 蓝狐 en @TingHu888 T大 zijn ook zeer terecht. Eigenlijk kijken de twee vanuit verschillende perspectieven: de eerste is vanuit het perspectief van activa, de tweede vanuit het perspectief van kapitaal. Wat is het perspectief van activa? De kern is om na te denken over de fundamenten van dit activum (aandeel of munt). Hoe is de groeipotentie (de ontwikkelingsstatus en groeisnelheid van hun bedrijf en ecosysteem)? Kunnen we in een tijdsbestek van drie, vijf of zelfs tien jaar een continue groei garanderen? Kunnen we garanderen dat de ecologische positie in de industrie duurzaam voorop blijft? Hier moet ook dynamisch worden gevolgd: 1) Wat in de komende één of twee jaar kan veranderen in de komende drie tot vijf jaar (van snelle groei naar stabiele ontwikkeling); 2) Of dat het in de komende één of twee jaar niet goed gaat, maar omdat de kerncapaciteit er nog steeds is, de strategie correct is en het tempo goed is, het na een of twee jaar weer goed gaat (omkering van de situatie). Wat is het perspectief van kapitaal? Hoe is de aard van het kapitaal en hoe lang is de cyclus? Voor particuliere investeerders, is dit investeringskapitaal in de toekomst bedoeld voor noodgevallen, of is het kortetermijn (binnen een half jaar tot een jaar) niet nodig, of zelfs als het verloren gaat, heeft het geen invloed op het leven? Dit bepaalt onze mindset, tempo en hoe we de activa op korte en lange termijn bekijken. Net zoals in instellingen, kijk naar hedgefondsen (zoals Castle, Millennium, enz.) en ultra-lange long only (zoals Baillie Gifford); hun besluitvormingscyclus, actie-tempo en perspectief zijn volledig verschillend: hedgefondsen moeten elke maand prestaties aan investeerders rapporteren, als de prestaties zes maanden of een jaar achtereenvolgens slecht zijn, kunnen ze te maken krijgen met aanzienlijke terugtrekkingen van investeerders; lange of ultra-lange fondsen hoeven niet voortdurend met dit probleem om te gaan, dus ze kunnen verder vooruit kijken en beter omgaan met volatiliteit (mits de beoordeling van activa nauwkeurig is). Hier moeten we uitbreiden naar de derde dimensie: het tijdsperspectief. Dit is vanuit het perspectief van investerings- en handelsgedrag zelf. Het eerder besproken kapitaalperspectief is in mijn ogen meer een externe beperking, terwijl het tijdsperspectief meer een persoonlijke keuze is, namelijk wat voor tempo we zelf leuk vinden. Sommigen zijn gefascineerd door kortetermijnhandel, anderen houden van trendvolging, en weer anderen geven de voorkeur aan langdurig vasthouden. In "De Professionele Speculantengids"