Een van de grootste fouten die mensen maken bij het proberen te begrijpen van politiek, is het verkeerd begrijpen van wie het beoogde publiek van bepaalde acties is. Voorbeeld # 1: Veel seculiere, gewone Iraniërs lachten de Islamitische Republiek uit omdat ze na de oorlog meer nadruk legden op nationalistische symbolen, zelfs in religieuze contexten. Ze bleven zeggen dat dit transparant een hoax is, niemand geeft erom, en het zou een duidelijke mislukking zijn. Het probleem hier is dat ze denken dat de boodschap op hen gericht was. Nee, de boodschap is niet bedoeld om hen te overtuigen. Niemand dacht dat het dat zou doen. Het was niet bedoeld om dat te doen. Zoals ik betoogde in mijn stuk over het effect van de vlag, was dit gericht op een specifieke groep die in de afgelopen 10 jaar de hoop in de IR had verloren ... maar die hen eerder steunde. De nationalistisch-religieuze taal is extreem krachtig voor hen. En hun steun doet er toe. Je hebt de steun van de hele bevolking of zelfs de meerderheid niet nodig om aan de macht te blijven. Maar er zijn enkele belanghebbenden die ertoe doen en de staat zal zich tot hen richten. Voorbeeld # 2: Bijna iedereen die geen monarchist is, valt Team Reza Pahlavi aan vanwege hun recente conferentie. Ze bekritiseren dingen zoals dat het niet echt representatief is voor oppositiegroepen of dat iemand daar iets vreemds deed of dat veel van de uiteindelijke verklaringen en advertenties in het Engels waren. Opnieuw begrijpen deze mensen het doel hiervan niet. Het is niet bedoeld om op hen gericht te zijn. Het is niet bedoeld om andere oppositiegroepen aan te trekken of een kritische massa mensen binnen Iran te overtuigen om op te staan of iets dergelijks. Team Reza Pahlavi heeft al enige tijd geconcludeerd dat het onmogelijk is voor hen om de Islamitische Republiek op een organische manier omver te werpen. De enige manier voor hen om aan de macht te komen, is door uitgebreide hulp van buitenlandse machten. Ze stellen het niet expliciet in deze termen publiekelijk, maar het is vrij duidelijk als je tussen de regels door leest, evenals in de richting waarin ze de publieke discussie duwen. Hun probleem is dat de buitenlandse machten die in staat zouden kunnen zijn om dit te doen (de VS en Israël) hen niet serieus nemen. Beide landen zijn bereid om enkele lagere functionarissen foto's te laten maken met Reza Pahlavi en wat vage platitudes te geven, maar niet veel in actie. Dus Team Reza Pahlavi wil deze (in hun ogen) misvatting veranderen. Ze willen serieus genomen worden. Als een groep die serieus is, die representatief is, en die steun verdient. Dat was het hele punt van deze conferentie. Het maakt niet uit of Hamed Esmaeilion of jij of ik gelooft dat dit de grootste coalitie van oppositieleiders was of niet. Wat ertoe doet, is dat ze deze claim kunnen maken, in het Engels, aan belangrijke figuren in Washington DC en Tel Aviv. De selectie van sprekers, de manier waarop het werd geadverteerd, alles maakt zin in deze context. Natuurlijk zullen ze het nog steeds in het Farsi uitzenden en ook Iraniërs aanspreken, maar dat is allemaal secundair, de kers op de taart. Op een bepaalde manier parallelt dit wat de MKO doet met hun jaarlijkse conferentie. Wat hen een bepaald niveau van steun in DC en enkele Europese hoofdsteden oplevert. En is hetzelfde basisstandpunt ("wij zijn de enige echte oppositie en jullie zouden in ons moeten investeren") Dit is ook waarom ze zo hard drukten om de eer op te eisen voor de truckerstakingen (die eigenlijk door vakbonden waren georganiseerd) een paar maanden geleden. Of waarom ze zo vasthoudend in het Engels de boodschap wilden verspreiden dat *ze een plan hebben* (wat ze het Phoenix Project noemen). Alles wat ze doen, maakt in dit licht zin. Of het een goede of slechte strategie is, kan ik hier niet over oordelen, maar de tijd zal het leren.