**Theater van handelsakkoorden** Het duurde niet lang voordat de grandioze uitspraken van de aankondiging van het EU-VS handelsakkoord van zondag onder nauwkeurige inspectie begonnen te verwelken. Eerst, over de $750 miljard aan aankopen van Amerikaanse energie in de komende drieënhalf jaar: vorig jaar importeerde de EU voor $88 miljard aan energie uit de VS – dit zou moeten verdrievoudigen om het doel te bereiken, ongeacht of de VS het goedkoopste product aanbiedt. De totale energie-import van de EU vorig jaar was net iets meer dan $430 miljard – dus, de deal impliceert dat de helft van alle geïmporteerde energie in de EU van één potentieel vijandige leverancier moet komen. Dat is gewoon gek, zowel economisch als politiek. Het is ook niet haalbaar: de EU-regering heeft niet de macht om te bepalen waar particuliere bedrijven energie importeren, zonder officiële uitspraken die tijd zouden kosten, vooral gezien de interne vijandigheid tegen de deal. Bovendien heeft de VS niet de capaciteit: de export van ruwe olie, vloeibaar aardgas (LNG) en metallurgische kolen bereikte vorig jaar bijna $170 miljard, volgens het grondstoffendata bedrijf Kpler. Andere categorieën zoals geraffineerde petroleumproducten en nucleaire technologie verhogen het totaal tot bijna $320 miljard – maar toch kan de VS het grootste deel daarvan niet naar de EU omleiden zonder andere handelsakkoorden te schenden, evenals het principe van de vrije markt dat producenten aan de hoogste bieder moeten kunnen verkopen. Volgens Politico heeft een hoge EU-functionaris gespecificeerd dat het energieonderdeel van de handelsdeal "afhankelijk" is van voldoende aanbod in de VS, scheepvaartcapaciteit en raffinage-infrastructuur in de EU die beschikbaar zijn. Begrijpt Trump dit? Dus, de toezegging voor energieaankopen is op zijn best wankel. Maar dat heeft niet voorkomen dat zorgen over de aanvoer de Brent benchmark olieprijs weer boven de $70/vat duwden. Vervolgens, de beloofde $600 miljard investering door de EU in de VS? Het kan zijn dat dit niet gebeurt. Het blijkt dat het cijfer een schatting is op basis van gesprekken met bedrijven en brancheverenigingen over geplande particuliere investeringen in de VS. Maar dit zal uiteraard aan de individuele bedrijven zijn; de EU kan niet dicteren hoe hun investering wordt aangewend. De $550 miljard investeringsverbintenis die uit Japan is gehaald, zit in een vergelijkbare situatie. De verklaring van het Witte Huis na het bereiken van de overeenkomst vorige week luidt: "Japan zal $550 miljard investeren, aangestuurd door de Verenigde Staten, om de kernindustrieën van Amerika te herbouwen en uit te breiden. De Verenigde Staten zullen 90% van de winst uit deze investering behouden." De krankzinnige economie, evenals rapporten dat het totale bedrag op het laatste moment door president Trump met de onderhandelaars voor hem werd verhoogd, gaven aan dat dit puur theater was. Inderdaad, gisteren onthulde Japan's hoofdonderhandelaar Ryosei Akazawa meer details over Japan's begrip van de verbintenis. Slechts 1-2% van het bedrag zal investering zijn; de rest zal in de vorm van leningen zijn. President Trump begrijpt misschien die nuance niet – toen hij vorige week met verslaggevers sprak, zei hij: "Het is geen lening of iets dergelijks, het is een handtekeningbonus." Dus, wat gebeurt er als Trump zich realiseert dat hij de triljoenen buitenlandse investeringen die hij heeft opgeblazen niet krijgt? Zal hij zich genoeg interesseren om de deals terug te draaien? De Amerikaanse minister van Financiën Scott Bessent zei dat de Japan-deal elk kwartaal zou worden herzien, en dat als Trump niet tevreden was, de tarieven weer op 25% zouden komen. Dit was blijkbaar nieuws voor het Japanse team, dat volhoudt dat dit niet werd genoemd in de onderhandelingen. De onderliggende boodschap is dat de overeenkomsten noch bindend, noch blijvend zijn. Er zijn echte kosten en echte inkomsten bij betrokken, en ze hebben al impact. Maar een manier om naar deze situatie te kijken is als een boot in een orkaan – er zal schade zijn, maar de onrust zal voorbijgaan, hetzij omdat een rechtbank de strategie van Trump voor economisch beleid via een uitvoerend bevel omverwerpt, hetzij omdat een verschuiving van de Congresmacht na de tussentijdse verkiezingen de autoriteit van de president op het gebied van handel beperkt, of omdat een nieuwe administratie in 2028 van koers verandert.

Ik heb hierover en meer gesproken in de Crypto is Macro Now van vandaag -