Trump maakt momenteel gebruik van de mogelijkheid om Powell te ontslaan, hoewel iedereen al heel goed begrijpt dat hij zijn doel niet kan bereiken via reguliere middelen en processen. Hij blijft Powell en het vertrouwen van de markt onder druk zetten met onconventionele middelen, zoals de overschrijding van het budget voor de renovatie van het hoofdkantoor van de Federal Reserve. Voor hem is het niet belangrijk of Powell aanblijft; hij wil alleen het resultaat van renteverlaging. Maar zijn onconventionele middelen hebben de Federal Reserve in een dilemma geduwd: als ze verlagen, is hun onafhankelijkheid weg; als ze niet verlagen, blijven de problemen aanhouden. Dus de beste weg lijkt te zijn dat als de data goed presteren, de Federal Reserve zich terugtrekt. Gisteren, toen Trump aankondigde Powell te willen ontslaan, stegen de goud- en Amerikaanse staatsobligatierentes eerst sterk, maar toen hij zag dat de markt niet goed reageerde, trok hij zijn woorden onmiddellijk in. Het is nog niet duidelijk of Trump gewoon de marktgrenzen test met een soort TACO-strategie of dat hij zich terugtrekt omdat de situatie niet goed is. Maar Wall Street-grootheden zoals Jamie Dimon van JPMorgan, David Solomon van Goldman Sachs, Brian Moynihan van Bank of America en Jane Fraser van Citigroup hebben zich gezamenlijk achter de Federal Reserve geschaard, terwijl de markt ook geleidelijk aan minder gevoelig wordt. Iedereen weet immers dat een renteverlaging onvermijdelijk zal leiden tot een daling van de dollarindex en een stijging van de Amerikaanse obligatierentes, dus het is noodzakelijk om vooruit te plannen. Trump lijkt meer te vragen dan hij bereid is te betalen; hij begon met het eisen van een renteverlaging van 50 basispunten en riep dat er drie procentpunt verlaagd moest worden, maar zijn uiteindelijke doel is waarschijnlijk om dit jaar met 50 basispunten te verlagen. Vanuit beleidsmatig perspectief is het tijdsvenster voor renteverlaging ook erg krap. Uit de CPI-gegevens van dinsdag blijkt dat de tarieven na drie maanden eindelijk doorwerken in de prijzen, maar de handelsstrijd van april heeft ook maar een week van 4,2-4,9 geduurd voordat deze werd opgeschort. Als de nieuwe ronde van handelsconflicten op 8 augustus niet TACO is en serieus wordt doorgevoerd, zal de inflatie in november waarschijnlijk veel sterker stijgen, waardoor er minder ruimte is voor renteverlaging. De strijd tussen Trump en Powell over de verschillen in hun standpunten heeft het tijdsvenster voor zowel renteverlaging als tarieven erg krap gemaakt. Als de Federal Reserve in september niet verlaagt en het tot november uitstelt, wordt het dit jaar erg moeilijk om te verlagen. Ofwel Trump moet zijn handelsbeleid opgeven, ofwel de Federal Reserve moet zijn onafhankelijkheid opgeven; het is te moeilijk om beide te willen. Of renteverlaging goed of slecht is voor de cryptovalutamarkt is eigenlijk ook complex en moet per situatie en fase worden besproken. In het eerste moment van renteverlaging kan het internationale arbitragekapitaal dat zich ophoopt in Amerikaanse staatsobligaties en aandelen zich terugtrekken, maar de binnenlandse liquiditeit die door de renteverlaging in de VS wordt gegenereerd, zal ook de markt binnenkomen, waardoor een proces van wisseling van partijen wordt voltooid. Aangezien het grote institutionele kapitaal dat de stijging van cryptovaluta aandrijft voornamelijk uit de VS komt, zal er waarschijnlijk een daling zijn tijdens de paniek van het terugtrekken van kapitaal, maar zodra het zich stabiliseert, zal de interne dynamiek nog steeds een lange bullmarkt ondersteunen. De druk van Trump is kortetermijnruis, maar de onafhankelijkheid van de Federal Reserve en de inflatie door tarieven zijn de kernvariabelen.