De staten Bolívar en Amazonas in het zuiden van Venezuela zijn het epicentrum geworden van een uitgestrekte illegale goud economie. Criminele syndicaat, Colombiaanse guerrillagroepen en afvallige Venezolaanse soldaten strijden, en werken vaak samen, om controle te krijgen over mijnen die enorme winsten genereren te midden van hoge wereldwijde goudprijzen. Terwijl de door sancties veroorzaakte economische ineenstorting van Venezuela verergert en het politieke conflict voortduurt, werken kleinschalige mijnwerkers, velen die uit andere regio's zijn verdreven, onder de druk van wie de putten controleert. Deze mijnen zijn omstreden gebieden geworden waar geweld, afpersing en uitbuiting routine zijn. Hoewel Caracas beweert hard op te treden tegen illegale mijnbouw, suggereert bewijs dat militaire inzet voornamelijk herverdeelt wie profiteert. Soldaten leggen vaak "belastingen" op, nemen mijnen in voor persoonlijke verrijking, of gaan informele afspraken aan die guerrilla's in staat stellen de controle te behouden in ruil voor gunsten. Wanneer Venezolaanse criminele netwerken, bekend als sistemas, worden verdreven, trekken ze dieper het regenwoud in, wat ontbossing en de verspreiding van ongereguleerde mijnbouw versnelt.