Stany Bolívar i Amazonas w południowej Wenezueli stały się epicentrum rozległej nielegalnej gospodarki złotem. Syndykaty przestępcze, kolumbijskie grupy partyzanckie i zbuntowani wenezuelscy żołnierze rywalizują, a często współpracują, o kontrolę nad kopalniami, które generują ogromne zyski w obliczu wysokich cen złota na świecie. W miarę jak kryzys gospodarczy spowodowany sankcjami w Wenezueli się pogłębia, a konflikt polityczny trwa, drobni górnicy, wielu z nich przesiedlonych z innych regionów, pracują pod kontrolą tych, którzy kontrolują doły. Te kopalnie stały się strefami spornymi, gdzie przemoc, wymuszenia i wyzysk są na porządku dziennym. Podczas gdy Caracas twierdzi, że prowadzi walkę z nielegalnym wydobyciem, dowody sugerują, że rozmieszczenie wojsk w dużej mierze przetasowuje, kto czerpie zyski. Żołnierze często nakładają "podatki", przejmują kopalnie dla osobistego wzbogacenia lub wchodzą w nieformalne układy, pozwalając partyzantom na zachowanie kontroli w zamian za przysługi. Gdy wenezuelskie sieci przestępcze, znane jako sistemas, są wypierane, przenoszą się głębiej do lasu deszczowego, przyspieszając wylesianie i rozprzestrzenianie się nieuregulowanego wydobycia.