To klasyczna sztuczka odwracająca uwagę, której ludzie używają, aby zdyskredytować wszelkie próby cięcia wydatków rządowych — zakładając, że wszystkie "życiodajne" programy są nietykalne z racji tego, że *twierdzą*, iż przynoszą korzyści ludziom, którzy nie są bogaci. To właśnie to (często nieświadome) założenie, które wielu nieuczciwych aktorów wykorzystuje do oszustwa podatnika, używając współczujących spraw jako tarczy, aby uczynienie wątpliwości co do ich niewłaściwego postępowania politycznie problematycznym. Dopóki nie uda nam się przezwyciężyć tego przekonania, że każda organizacja, która mówi, że robi "dobre" rzeczy, jest bezwzględnie dobra, pozostanie to głównym kanałem oszustw i nadużyć.