Eten van kaas eenmaal per week gekoppeld aan 24% lagere dementierisico, blijkt uit onderzoek | Cassie B., Natural News - Dieet kan impactvoller zijn dan genetica voor het voorkomen van dementie bij de meeste mensen. - Een nieuwe studie koppelt wekelijkse kaasconsumptie aan een significant lager risico op dementie. - De hersenen zijn uniek kwetsbaar voor de kwaliteit van ons dieet en ontvangen voeding direct daarvan. - Huidige medicijnen voor Alzheimer behandelen alleen symptomen en stoppen de onderliggende hersenschade niet. - Preventieve levensstijlveranderingen kunnen effectiever zijn dan wachten op farmaceutische oplossingen. Terwijl Big Pharma blijft aandringen op dure en ineffectieve medicijnen voor Alzheimer, onthult een krachtige nieuwe studie uit Japan een eenvoudig, natuurlijk voedsel dat kan helpen je hersenen te beschermen tegen dementie. Onderzoekers ontdekten dat oudere volwassenen die minstens eenmaal per week van kaas genieten, hun risico op het ontwikkelen van de geheugenbedervende aandoening aanzienlijk verlaagden. Deze bevinding biedt een verfrissend contrast met de mislukte klinische proeven van farmaceutische giganten en benadrukt de diepgaande, maar vaak genegeerde, verbinding tussen de voedingsmiddelen die we eten en de gezondheid van onze hersenen. De studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nutrients, volgde bijna 8.000 Japanse volwassenen van 65 jaar en ouder die in de gemeenschap woonden gedurende drie jaar. Wetenschappers vergeleken twee groepen: degenen die geen kaas consumeerden en degenen die het minstens wekelijks aten. De resultaten waren opvallend. Aan het einde van de studieperiode had slechts 3,39 procent van de kaasconsumenten dementie ontwikkeld, vergeleken met 4,45 procent van de niet-consumenten. Dit vertaalde zich naar een 24 procent lager risico op dementie voor degenen die kaas in hun dieet opnamen. Het onderzoeksteam ging een stap verder en hield rekening met andere dieetgewoonten zoals fruit-, groente-, vlees- en visconsumptie. Zelfs na deze aanpassing bleef de beschermende link sterk, met kaasconsumptie nog steeds geassocieerd met een 21 procent lager risico. De auteurs concludeerden dat hun bevindingen in lijn zijn met eerder bewijs dat suggereert dat zuivelproducten een ondersteunende rol kunnen spelen bij het voorkomen van dementie. Een natuurlijke schild voor de hersenen Wat is het aan kaas dat het een potentieel hersensuperfood maakt? De wetenschappers wijzen op het rijke voedingsprofiel. Kaas zit boordevol eiwitten en essentiële aminozuren die de neuronale onderhoud ondersteunen, het kritieke proces van het beschermen van hersencellen tegen schade. Het bevat ook vitamine K2, die een vitale rol speelt in de vaatgezondheid en het handhaven van stabiele calciumspiegels in het bloed, een sleutelcomponent voor een gezonde hersenfunctie. Bovendien biedt kaas antioxidanten, peptiden en probiotica. Deze verbindingen worden steeds meer erkend voor hun vermogen om ontstekingen te bestrijden en de algehele cognitieve functie te ondersteunen. De onderzoekers merkten op dat deze voedingsstoffen gezamenlijk bijdragen aan een beschermend effect, dat helpt om de hersenen te versterken tegen de problemen die leiden tot cognitieve achteruitgang over decennia. Het grotere plaatje van hersengezondheid Dit onderzoek voegt zich bij een groeiend aantal bewijzen dat onze levensstijlkeuzes, met name dieet, een veel grotere impact hebben op ons risico op dementie dan genetica. Voor de overgrote meerderheid van de mensen is Alzheimer geen onvermijdelijk resultaat van slechte genen, maar wordt het beïnvloed door onze dagelijkse beslissingen. De medische wereld is traag geweest om dit te erkennen, vaak prioriteit gevend aan farmaceutische interventies boven voedingsstrategieën. De auteurs van de studie pleiten voor meer onderzoek om de optimale soorten en hoeveelheden kaas voor cognitieve voordelen te verduidelijken. In deze studie was de meest geconsumeerde kaas bewerkte kaas, gevolgd door witte schimmelvariëteiten zoals brie en camembert. Hoewel de absolute vermindering van dementiegevallen bescheiden was, zou zo'n eenvoudige dieetverandering op populatieniveau een aanzienlijke impact kunnen hebben op de volksgezondheid. Uiteindelijk stelt deze studie individuen in staat om de controle over hun hersengezondheid te nemen met een heerlijk en toegankelijk voedsel. In het licht van de toenemende dementiecijfers en teleurstellende medicijnproeven, versterkt het de tijdloze wijsheid dat preventie door natuurlijke voeding een krachtige en vaak over het hoofd geziene strategie is voor het behoud van ons meest waardevolle bezit: onze geest. Lees meer:

Verbazingwekkend nieuw bewijs van Atlantis onthult een geavanceerde beschaving die bewaard is gebleven door de priesters van het oude Egypte... voordat de ramp toesloeg | Stacy Liberatore, Daily Mail Een nieuwe golf van onderzoek heeft een van de grootste mysteries uit de geschiedenis nieuw leven ingeblazen: het verhaal van Atlantis. Filmmaker en archeoloog Michael Donnellan beweert dat bewijs dat is bewaard door de oude priesters van Sais in Egypte wijst op een geavanceerde beschaving die ooit in Atlantis bloeide, voordat deze ongeveer 11.600 jaar geleden verdween. Donnellan vertelde de Daily Mail dat de priesters Atlantis beschrijven als het thuisland van hun voorouders, een beschaving die buiten de Mediterrane wereld bestond en 'voorbij de Zuilen van Heracles'. Hij zei dat hun verhaal werd doorgegeven aan de Griekse wetgever Solon, die rond 600 v.Chr. Egypte bezocht en het verhaal optekende dat later de filosoof Plato's dialogen Timaeus en Critias zou inspireren. Volgens Donnellan vertelden de Egyptische priesters Solon over een machtig rijk dat zowel Griekenland als Egypte voorafging, maar dat 'in één dag en één nacht' werd vernietigd. De catastrofe, zeiden ze, veegde zowel Atlantis als het oude Athene van de kaart, hervormde de Middellandse Zee en veroorzaakte vloedmythen die door verschillende culturen weerklinken. 'Ze vertelden Solon dat 11.600 jaar geleden hetzelfde evenement Athene en de hoofdstad van Atlantis vernietigde,' legde Donnellan uit. 'Als het de hele Middellandse Zee vernietigde, zou het zeker wereldwijde catastrofes hebben veroorzaakt.' Plato's geschriften beschrijven Atlantis als een zeer geavanceerde beschaving die grandioze tempels en enorme havens bouwde voordat het door de zee werd verzwolgen. Moderne onderzoekers zoals Donnellan beweren dat het verhaal mogelijk echte geologische gebeurtenissen aan het einde van de laatste ijstijd weerspiegelt, toen stijgende zeeën en enorme overstromingen de kusten wereldwijd transformeerden. Donnellan zei dat hij gelooft dat oude Egyptische verslagen en Plato's tekst beide wijzen op een 'verloren Atlantische beschaving' die omkwam in een natuurramp, mogelijk aardbevingen, tsunami's of een komeetinslag. 'De priesters van Sais waren de bewakers van oude kennis,' vertelde hij de Daily Mail, en voegde eraan toe dat ze de godin Neith aanbaden en tempelarchieven bijhielden die wereldwijde overstromingen en de ineenstorting van eerdere samenlevingen documenteerden. 'Hun wortels als priesterschap gaan duizenden jaren terug.' Plato schreef dat de priesters Solon vertelden dat de Grieken 'als kinderen' waren, omdat ze alle herinnering aan eerdere tijden waren verloren, terwijl Egypte geschreven verslagen had bewaard van gebeurtenissen die uit de Griekse geschiedenis waren gewist, waaronder de val van een uitgestrekte eilandbeschaving. Dit maritieme rijk, zeiden ze, had ooit geprobeerd Europa en Azië te veroveren voordat het werd verslagen door het oude Athene. Plato schreef ook dat plotselinge vernietiging het gebied trof: 'Er vonden gewelddadige aardbevingen en overstromingen plaats, en in één enkele dag en nacht van tegenspoed... verdween het eiland Atlantis in de diepten van de zee.' Hij voegde eraan toe dat de wateren waar Atlantis ooit stond 'onoverkomelijk en ondoordringbaar' werden door de modder die achterbleef. De priesters beweerden ook dat Athene en Sais 'zustersteden' waren, beide gesticht door godinnen, Athena en Neith, en een vergeten oude erfenis deelden. Hoewel er geen Egyptische teksten zijn ontdekt die het verhaal bevestigen, dateerde Plato de val van Atlantis op ongeveer 9.000 jaar voor Solons bezoek - of ruwweg 11.600 jaar geleden - en koppelde het aan een wereldvernietigende catastrofe. Donnellan volhardde dat Solons Egyptische reis historisch was, niet mythisch. 'Solon was geen dwaas,' zei hij. 'Hij was de man die veel van de wetten van het oude Athene schreef.' Donnellan beschreef Solons ontmoeting met de hoge priesters van Egypte als een zeldzame uitwisseling tussen twee van de grote beschavingen van de oude wereld. 'Je kon gemakkelijk van Athene naar de Nildelta zeilen,' zei hij. 'Voor een Griek zou dat een rechttoe rechtaan reis zijn geweest, bijna als toerisme.' Hij betoogde dat Plato's gedetailleerde hervertelling van het verhaal te veel consistente specifics bevat om fictie te zijn. 'Je moet je afvragen hoe zo'n rijk, samenhangend verhaal door generaties heen is overgeleverd,' stelde Donnellan aan de Daily Mail voor. 'Het lijkt waarschijnlijk dat Plato terugging naar de Egyptische verslagen om ervoor te zorgen dat hij het goed had.' Donnellan - die in de buurt van Cádiz, Spanje woont, dat in de oudheid bekend stond als Gades - gelooft dat Plato's geografische aanwijzingen rechtstreeks naar deze regio wijzen als de ware locatie van Atlantis. 'Wanneer Plato het heeft over de geschiedenis of locatie van dit oude rijk in de regio van Gades, wisten de Grieken al wat Gades was,' zei hij. In de afgelopen acht jaar heeft Donnellan geavanceerde sonar mappingtechnologie gebruikt om de zeebodem voor de kust van Cádiz te scannen, en heeft hij hoge resolutie 3D-afbeeldingen geproduceerd die enorme onderwatermuren, wegachtige formaties en de fundamenten van oude structuren onthullen. Hij gelooft dat deze ruïnes de overblijfselen kunnen zijn van een verloren Atlantische beschaving. De site ligt net voorbij de Straat van Gibraltar, nabij wat de oude Grieken Portus Menestheus noemden - een nederzetting die verbonden is met Menestheus, een held van de Trojaanse Oorlog. 'Hij kwam hierheen, buiten de Zuilen van Heracles, en richtte een nederzetting op,' legde Donnellan uit. Voor hem kan deze oude buitenpost een overlevend fragment, of een herinnering, van Atlantis zelf zijn. 'Er zijn resten van catastrofale tsunami's,' zei hij, wijzend op chaotische sedimentlagen en schelpenafzettingen die door het Middellandse Zeegebied verspreid liggen. 'De natuur heeft zijn tol geëist en bijna alles verzwolgen, maar er zijn resten.' Toch gelooft Donnellan dat een deel van de oude kennis van Atlantis mogelijk is voortgezet door geheime genootschappen die fragmenten van de waarheid hebben bewaard. 'Denk ik dat iemand het bewaart? Ja, absoluut,' zei hij, verwijzend naar de Vrijmetselaars en de Tempeliers, wiens symbolen in middeleeuwse kerken in het zuiden van Spanje verschijnen. 'Mensen hebben deze informatie al eeuwenlang bewaakt.' Voor Donnellan is de legende van Atlantis minder een mythe dan een waarschuwing. 'Het is eng,' zei hij. 'Het kan weer gebeuren, en het zal.'

Nieuwe studie: Anderen helpen vertraagt cognitieve achteruitgang met tot 20% | Universiteit van Texas in Austin Regelmatig vrijwilligerswerk doen of anderen buiten de deur helpen kan de cognitieve veroudering met 15–20% vertragen. Betekenisvolle sociale connecties kunnen meer doen dan de geest verheffen; ze kunnen helpen de geest te behouden. Onderzoekers van de Universiteit van Texas in Austin en de Universiteit van Massachusetts Boston hebben ontdekt dat het regelmatig besteden van tijd aan het helpen van anderen buiten de deur de cognitieve achteruitgang bij middelbare en oudere volwassenen kan vertragen. De studie volgde meer dan 30.000 Amerikaanse volwassenen gedurende een periode van 20 jaar en ontdekte dat degenen die vrijwilligerswerk deden of informeel hulp boden aan buren, familieleden of vrienden 15%–20% minder cognitieve achteruitgang ervoeren die met veroudering gepaard gaat. De voordelen waren het sterkst bij individuen die ongeveer twee tot vier uur per week anderen hielpen. Deze bevindingen, gepubliceerd in Social Science & Medicine, werden ondersteund door het National Institute on Aging van de National Institutes of Health en het Eunice Kennedy Shriver National Institute of Child Health and Human Development. "Dagelijkse ondersteunende handelingen — of ze nu georganiseerd of persoonlijk zijn — kunnen een blijvende cognitieve impact hebben," zei Sae Hwang Han, een assistent-professor in menselijke ontwikkeling en gezinswetenschappen aan UT die de studie leidde. "Wat me opviel was dat de cognitieve voordelen van anderen helpen niet alleen kortetermijnstijgingen waren, maar cumulatief over de tijd met aanhoudende betrokkenheid, en deze voordelen waren duidelijk voor zowel formeel vrijwilligerswerk als informeel helpen. En daarnaast was gematigde betrokkenheid van slechts twee tot vier uur consistent gekoppeld aan robuuste voordelen." Dit onderzoek is een van de eerste die zowel formeel vrijwilligerswerk als meer casual hulpacties verkent, zoals het rijden van een buur naar een medische afspraak, oppassen op kleinkinderen, het maaien van een gazon of iemand helpen met het voorbereiden van belastingen. Terwijl ongeveer een op de drie oudere Amerikanen deelneemt aan formele vrijwilligersprogramma's, biedt meer dan de helft routinematig hulp aan anderen in hun leven via deze informele inspanningen. Informele hulp, echte impact "Informele hulp wordt soms verondersteld minder gezondheidsvoordelen te bieden vanwege het gebrek aan sociale erkenning," zei Han. "Maar in feite was het een aangename verrassing te ontdekken dat het cognitieve voordelen biedt die vergelijkbaar zijn met formeel vrijwilligerswerk." De onderzoekers gebruikten longitudinale gegevens van de nationale Health and Retirement Study, waarbij resultaten werden onderzocht van een representatieve steekproef van Amerikaanse inwoners ouder dan 51, daterend uit 1998. De nieuwe studie, die controleerde voor andere bijdragende factoren in vrijwilligerswerk en hulpgedrag zoals rijkdom, fysieke en mentale gezondheid, en onderwijs, vond dat de leeftijdsgerelateerde cognitieve achteruitgang vertraagde naarmate mensen begonnen en volhielden met helpen. Die gegevens suggereren dat grotere voordelen te verwachten zijn bij mensen die helpen een onderdeel van hun routine maken, jaar na jaar. "Omgekeerd tonen onze gegevens aan dat volledig terugtrekken uit helpen geassocieerd is met slechtere cognitieve functie," zei Han. "Dit suggereert het belang van het betrekken van oudere volwassenen in een of andere vorm van helpen zo lang mogelijk, met passende ondersteuning en aanpassingen op hun plaats." Het artikel biedt de laatste argumenten voor het brengen van een volksgezondheidslens naar discussies over vrijwilligerswerk, helpen en het versterken van buurtrelaties, vooral in de latere levensfase wanneer ziekten die geassocieerd worden met cognitieve achteruitgang en beperking, zoals Alzheimer, de kop opsteken. Helpen als buffer tegen stress en ontsteking Een andere recente studie, ook geleid door Han, vond dat vrijwilligerswerk de nadelige effecten van chronische stress op systemische ontsteking dempte — een bekende biologische weg die aan cognitieve achteruitgang en dementie is gekoppeld. Het effect was vooral uitgesproken bij mensen met hogere niveaus van ontsteking. Samen suggereren de bevindingen van de twee studies dat helpgedrag kan helpen de hersengezondheid te verbeteren, of het nu gaat om het verminderen van de fysiologische slijtage die met stress gepaard gaat of om het versterken van sociale connecties die psychologische, emotionele en cognitieve voordelen op zich meebrengen. In de context van een vergrijzende samenleving en toenemende zorgen over eenzaamheid en isolatie, bieden de bevindingen ook een belangrijke basis voor het blijven betrekken van mensen bij kansen om te helpen, zelfs wanneer de cognitieve achteruitgang zich heeft voorgedaan. "Veel oudere volwassenen in suboptimale gezondheid blijven vaak waardevolle bijdragen leveren aan de mensen om hen heen," zei Han, "en zij kunnen ook degenen zijn die vooral profiteren van het krijgen van kansen om te helpen." Lees meer: