Jedzenie sera raz w tygodniu związane z 24% niższym ryzykiem demencji, wynika z badania | Cassie B., Natural News - Dieta może mieć większy wpływ niż geny na zapobieganie demencji u większości ludzi. - Nowe badanie łączy tygodniowe spożycie sera z znacząco niższym ryzykiem demencji. - Mózg jest wyjątkowo wrażliwy na jakość naszej diety i otrzymuje z niej bezpośrednie odżywienie. - Obecne leki na Alzheimera tylko łagodzą objawy i nie zatrzymują podstawowych uszkodzeń mózgu. - Zmiany w stylu życia mogą być bardziej skuteczne niż czekanie na rozwiązania farmaceutyczne. Gdy Big Pharma nadal promuje drogie i nieskuteczne leki na Alzheimera, potężne nowe badanie z Japonii ujawnia prostą, naturalną żywność, która może pomóc chronić twój mózg przed demencją. Naukowcy odkryli, że starsi dorośli, którzy jedzą ser przynajmniej raz w tygodniu, znacznie zmniejszyli ryzyko rozwoju tej pamięciozabijającej choroby. To odkrycie stanowi odświeżający kontrast do nieudanych badań klinicznych gigantów farmaceutycznych i podkreśla głęboką, ale często ignorowaną, więź między jedzeniem, które spożywamy, a zdrowiem naszych mózgów. Badanie, opublikowane w czasopiśmie Nutrients, śledziło prawie 8 000 dorosłych Japończyków w wieku 65 lat i starszych przez trzy lata. Naukowcy porównali dwie grupy: tych, którzy nie jedli sera, oraz tych, którzy jedli go przynajmniej raz w tygodniu. Wyniki były uderzające. Pod koniec okresu badania tylko 3,39 procent konsumentów sera rozwinęło demencję, w porównaniu do 4,45 procent osób, które go nie spożywały. To przełożyło się na 24 procent niższe ryzyko demencji dla tych, którzy włączyli ser do swojej diety. Zespół badawczy poszedł o krok dalej, uwzględniając inne nawyki żywieniowe, takie jak spożycie owoców, warzyw, mięsa i ryb. Nawet po tej korekcie, ochrona pozostała silna, a spożycie sera wciąż wiązało się z 21 procent niższym ryzykiem. Autorzy stwierdzili, że ich wyniki są zgodne z wcześniejszymi dowodami sugerującymi, że produkty mleczne mogą odgrywać wspierającą rolę w zapobieganiu demencji. Naturalna tarcza dla mózgu Co sprawia, że ser jest potencjalnym superfoodem dla mózgu? Naukowcy wskazują na jego bogaty profil odżywczy. Ser jest bogaty w białka i niezbędne aminokwasy, które wspierają utrzymanie neuronów, kluczowy proces ochrony komórek mózgowych przed uszkodzeniami. Zawiera również witaminę K2, która odgrywa istotną rolę w zdrowiu naczyniowym i utrzymywaniu stabilnych poziomów wapnia we krwi, co jest kluczowym czynnikiem dla zdrowego mózgu. Ponadto ser dostarcza przeciwutleniaczy, peptydów i probiotyków. Te związki są coraz bardziej doceniane za swoją zdolność do zwalczania stanu zapalnego i wspierania ogólnej funkcji poznawczej. Naukowcy zauważyli, że te składniki odżywcze wspólnie przyczyniają się do efektu ochronnego, pomagając wzmocnić mózg przed problemami, które prowadzą do spadku zdolności poznawczych przez dziesięciolecia. Szerszy obraz zdrowia mózgu To badanie dodaje do rosnącej liczby dowodów, że nasze wybory życiowe, szczególnie dieta, mają znacznie większy wpływ na ryzyko demencji niż geny. Dla ogromnej większości ludzi, Alzheimer nie jest nieuniknionym wynikiem złych genów, ale jest wpływany przez nasze codzienne decyzje. Ustanowienie medyczne było powolne w uznawaniu tego, często priorytetując interwencje farmaceutyczne nad strategiami żywieniowymi. Autorzy badania wzywają do dalszych badań, aby wyjaśnić optymalne rodzaje i ilości sera dla korzyści poznawczych. W tym badaniu najczęściej spożywanym serem był ser przetworzony, a następnie sery z białą pleśnią, takie jak brie i camembert. Chociaż absolutne zmniejszenie przypadków demencji było skromne, na poziomie populacyjnym taka prosta zmiana w diecie mogłaby mieć znaczący wpływ na zdrowie publiczne. Ostatecznie to badanie daje ludziom możliwość przejęcia kontroli nad zdrowiem swojego mózgu dzięki smacznemu i dostępnemu jedzeniu. W obliczu rosnących wskaźników demencji i rozczarowujących prób leków, wzmacnia ponadczasową mądrość, że zapobieganie poprzez naturalne odżywianie jest potężną i często pomijaną strategią na zachowanie naszego najcenniejszego skarbu: naszego umysłu. Czytaj więcej:

Zdumiewające nowe dowody na istnienie Atlantydy ujawniają zaawansowaną cywilizację zachowaną przez kapłanów starożytnego Egiptu... zanim nadeszła katastrofa | Stacy Liberatore, Daily Mail Nowa fala badań ożywiła jedną z największych tajemnic historii: opowieść o Atlantydzie. Filmowiec i archeolog Michael Donnellan twierdzi, że dowody zachowane przez starożytnych kapłanów Egiptu z Sais wskazują na zaawansowaną cywilizację, która niegdyś kwitła w Atlantydzie, zanim zniknęła około 11 600 lat temu. Donnellan powiedział Daily Mail, że kapłani opisali Atlantydę jako ojczyznę swoich przodków, cywilizację, która istniała poza światem śródziemnomorskim i 'poza Filarami Heraklesa'. Powiedział, że ich relacja została przekazana greckiemu prawodawcy Solonowi, który odwiedził Egipt około 600 roku p.n.e. i zapisał opowieść, która później zainspirowała dialogi filozofa Platona, Timaeusa i Kritiasa. Według Donnellana, egipscy kapłani opowiedzieli Solonowi o potężnym imperium, które istniało przed Grecją i Egiptem, ale zostało zniszczone 'w jeden dzień i jedną noc'. Kataklizm, jak mówili, zniszczył zarówno Atlantydę, jak i starożytną Atenę, przekształcając Morze Śródziemne i wywołując mity o potopach, które powtarzają się w różnych kulturach. 'To powiedzieli Solonowi, że 11 600 lat temu to samo wydarzenie zniszczyło Ateny i stolicę Atlantydy,' wyjaśnił Donnellan. 'Jeśli zniszczyło to całe Morze Śródziemne, z pewnością spowodowałoby globalne katastrofy.' Pisma Platona opisują Atlantydę jako wysoko rozwiniętą cywilizację, która zbudowała wspaniałe świątynie i ogromne porty, zanim została pochłonięta przez morze. Współcześni badacze, tacy jak Donnellan, twierdzą, że relacja może odzwierciedlać rzeczywiste wydarzenia geologiczne na końcu ostatniej epoki lodowcowej, kiedy rosnące morza i ogromne powodzie przekształciły wybrzeża na całym świecie. Donnellan powiedział, że wierzy, iż starożytne egipskie zapisy i tekst Platona wskazują na 'zaginioną cywilizację atlantycką', która zginęła w katastrofie naturalnej, być może w wyniku trzęsień ziemi, tsunami lub uderzenia komety. 'Kapłani z Sais byli strażnikami starożytnej wiedzy,' powiedział Daily Mail, dodając, że czcili boginię Neith i utrzymywali archiwa świątynne dokumentujące globalne powodzie i upadek wcześniejszych społeczeństw. 'Ihr korzenie jako kapłaństwo sięgają tysiącleci.' Platon napisał, że kapłani powiedzieli Solonowi, że Grecy byli 'jak dzieci', tracąc wszelką pamięć o wcześniejszych epokach, podczas gdy Egipt zachował pisemne zapisy wydarzeń wymazanych z historii greckiej, w tym upadek ogromnej cywilizacji wyspiarskiej. To morskie imperium, jak mówili, niegdyś próbowało podbić Europę i Azję, zanim zostało pokonane przez starożytne Ateny. Platon również napisał, że nagła zagłada uderzyła w ten obszar: 'Wystąpiły gwałtowne trzęsienia ziemi i powodzie, a w jeden dzień i jedną noc nieszczęścia… wyspa Atlantyda zniknęła w głębinach morza.' Dodał, że wody, gdzie niegdyś stała Atlantyda, stały się 'nieprzejezdne i nieprzeniknione' z powodu błota, które pozostało. Kapłani również twierdzili, że Ateny i Sais były 'miastami siostrzanymi', obie założone przez boginie, Atenę i Neith, i dzielące zapomniane starożytne dziedzictwo. Chociaż nie odkryto żadnych egipskich tekstów potwierdzających tę historię, Platon datował upadek Atlantydy na około 9 000 lat przed wizytą Solona - czyli mniej więcej 11 600 lat temu - łącząc to z kataklizmem kończącym świat. Donnellan nalegał, że podróż Solona do Egiptu była historyczna, a nie mityczna. 'Solon nie był głupcem,' powiedział. 'Był człowiekiem, który napisał wiele praw starożytnych Aten.' Donnellan opisał spotkanie Solona z egipskimi kapłanami jako rzadką wymianę między dwiema wielkimi cywilizacjami starożytnego świata. 'Można było łatwo przepłynąć z Aten do Delty Nilu,' powiedział. 'Dla Greka byłoby to proste podróżowanie, prawie jak turystyka.' Twierdził, że szczegółowe opowiadanie Platona zawiera zbyt wiele spójnych szczegółów, aby mogło być fikcją. 'Trzeba się zastanowić, jak taka bogata, spójna historia przetrwała przez pokolenia,' zapytał Donnellan Daily Mail. 'Wydaje się prawdopodobne, że Platon wrócił do egipskich zapisów, aby upewnić się, że dobrze to zrozumiał.' Donnellan - który mieszka w pobliżu Kadyksu w Hiszpanii, znanego w starożytności jako Gades - wierzy, że geograficzne wskazówki Platona wskazują bezpośrednio na ten region jako prawdziwe miejsce Atlantydy. 'Kiedy Platon mówi o historii lub lokalizacji tego starożytnego imperium w regionie Gades, Grecy już wiedzieli, czym był Gades,' powiedział. W ciągu ostatnich ośmiu lat Donnellan używał zaawansowanej technologii mapowania sonarowego do skanowania dna morskiego u wybrzeży Kadyksu, produkując wysokiej rozdzielczości obrazy 3D, które ujawniają ogromne podwodne mury, formacje przypominające drogi i fundamenty starożytnych struktur. Wierzy, że te ruiny mogą być pozostałościami zaginionej cywilizacji atlantyckiej. Miejsce znajduje się tuż poza Cieśniną Gibraltarską, w pobliżu tego, co starożytni Grecy nazywali Portus Menestheus - osadą związaną z Menestheusem, bohaterem wojny trojańskiej. 'On dotarł tutaj, poza Filarami Heraklesa, i założył osadę,' wyjaśnił Donnellan. Dla niego ta starożytna placówka może być przetrwałym fragmentem lub wspomnieniem samej Atlantydy. 'Są pozostałości kataklizmicznych tsunami,' powiedział, wskazując na chaotyczne warstwy osadów i złoża muszli rozrzucone po całym basenie Morza Śródziemnego. 'Natura zrobiła swoje i pochłonęła prawie wszystko, ale są pozostałości.' Jednak Donnellan wierzy, że część starożytnej wiedzy o Atlantydzie mogła przetrwać dzięki tajnym stowarzyszeniom, które zachowały fragmenty prawdy. 'Czy myślę, że ktoś to trzyma? Tak, absolutnie,' powiedział, cytując wolnomularzy i rycerzy templariuszy, których symbole pojawiają się w średniowiecznych kościołach w południowej Hiszpanii. 'Ludzie strzegli tych informacji przez wieki.' Dla Donnellana legenda Atlantydy jest mniej mitem, a bardziej ostrzeżeniem. 'To przerażające,' powiedział. 'To może się zdarzyć ponownie, i tak się stanie.'

Nowe badanie: Pomaganie innym spowalnia spadek zdolności poznawczych o nawet 20% | Uniwersytet Teksański w Austin Regularne wolontariaty lub pomaganie innym poza domem może spowolnić starzenie się poznawcze o 15–20%. Znaczące połączenia społeczne mogą robić więcej niż tylko poprawiać nastrój, mogą również pomóc w zachowaniu umysłu. Naukowcy z Uniwersytetu Teksańskiego w Austin i Uniwersytetu Massachusetts w Bostonie odkryli, że regularne spędzanie czasu na pomaganiu innym poza domem może spowolnić spadek zdolności poznawczych u osób w średnim wieku i starszych. Badanie objęło ponad 30 000 dorosłych mieszkańców USA przez 20-letni okres i wykazało, że ci, którzy angażowali się w wolontariat lub oferowali nieformalne wsparcie sąsiadom, krewnym lub przyjaciołom, doświadczali o 15%–20% mniejszego spadku zdolności poznawczych związanych z wiekiem. Korzyść była najsilniejsza wśród osób, które spędzały około dwóch do czterech godzin tygodniowo na pomaganiu innym. Wyniki te, opublikowane w czasopiśmie Social Science & Medicine, były wspierane przez Krajowy Instytut Starzenia się przy Krajowych Instytutach Zdrowia oraz Krajowy Instytut Zdrowia Dzieci i Rozwoju Ludzkiego im. Eunice Kennedy Shriver. „Codzienne akty wsparcia — czy to zorganizowane, czy osobiste — mogą mieć trwały wpływ na zdolności poznawcze,” powiedział Sae Hwang Han, adiunkt w dziedzinie rozwoju człowieka i nauk o rodzinie na UT, który prowadził badanie. „To, co mnie zaskoczyło, to fakt, że korzyści poznawcze płynące z pomagania innym nie były tylko krótkoterminowymi zastrzykami, ale kumulowały się w czasie przy stałym zaangażowaniu, a te korzyści były widoczne zarówno w formalnym wolontariacie, jak i w nieformalnym pomaganiu. A oprócz tego, umiarkowane zaangażowanie wynoszące zaledwie dwie do czterech godzin było konsekwentnie związane z solidnymi korzyściami.” To badanie jest jednym z pierwszych, które bada zarówno formalny wolontariat, jak i bardziej casualne akty pomocy, takie jak zawiezienie sąsiada na wizytę lekarską, opieka nad wnukami, koszenie trawnika czy pomoc w przygotowaniu podatków. Podczas gdy około jedna trzecia starszych Amerykanów uczestniczy w formalnych programach wolontariackich, ponad połowa rutynowo pomaga innym w swoim życiu poprzez te nieformalne działania. Nieformalne wsparcie, realny wpływ „Nieformalne pomaganie czasami zakłada się, że oferuje mniej korzyści zdrowotnych z powodu braku społecznego uznania,” powiedział Han. Ale w rzeczywistości, „było miłym zaskoczeniem odkrycie, że zapewnia korzyści poznawcze porównywalne z formalnym wolontariatem.” Naukowcy wykorzystali dane longitudinalne z krajowego badania zdrowia i emerytury, badając wyniki z reprezentatywnej próby mieszkańców USA w wieku powyżej 51 lat, sięgającej 1998 roku. Nowe badanie, które kontrolowało inne czynniki wpływające na wolontariat i zachowania pomocowe, takie jak bogactwo, zdrowie fizyczne i psychiczne oraz wykształcenie, wykazało, że spadek zdolności poznawczych związany z wiekiem spowalniał, gdy ludzie zaczynali i utrzymywali zachowania pomocowe. Te dane sugerują, że większe korzyści mogą być oczekiwane u osób, które czynią zachowania pomocowe częścią swojej rutyny, rok po roku. „Z drugiej strony, nasze dane pokazują, że całkowite wycofanie się z pomagania jest związane z gorszą funkcją poznawczą,” powiedział Han. „To sugeruje znaczenie utrzymywania starszych dorosłych zaangażowanych w jakąś formę pomagania tak długo, jak to możliwe, z odpowiednimi wsparciami i dostosowaniami.” Artykuł przedstawia najnowsze argumenty za wprowadzeniem perspektywy zdrowia publicznego do dyskusji na temat wolontariatu, pomagania i wzmacniania relacji sąsiedzkich, szczególnie w późniejszym życiu, gdy choroby związane z spadkiem zdolności poznawczych i upośledzeniem, takie jak choroba Alzheimera, mają tendencję do występowania. Pomaganie jako bufor przeciwko stresowi i stanom zapalnym Inne niedawne badanie, również prowadzone przez Hana, wykazało, że wolontariat łagodził negatywne skutki przewlekłego stresu na stan zapalny w organizmie — znaną biologiczną drogę związaną z spadkiem zdolności poznawczych i demencją. Efekt był szczególnie wyraźny wśród osób z wyższymi poziomami stanu zapalnego. Razem, wyniki obu badań sugerują, że zachowania pomocowe mogą pomóc w poprawie zdrowia mózgu, czy to poprzez redukcję fizjologicznego zużycia związanego ze stresem, czy poprzez wzmacnianie połączeń społecznych, które przynoszą psychologiczne, emocjonalne i poznawcze korzyści same w sobie. W kontekście starzejącego się społeczeństwa i rosnących obaw o samotność i izolację, wyniki te stanowią również ważną podstawę do kontynuowania angażowania ludzi w możliwości pomocy, nawet gdy spadek zdolności poznawczych już się rozpoczął. „Wielu starszych dorosłych w suboptymalnym zdrowiu często nadal wnosi cenne wkłady do życia innych,” powiedział Han, „a także mogą być tymi, którzy szczególnie korzystają z możliwości pomagania.” Czytaj więcej: