De veelgehoorde opmerking die ik op CT hoor is: "Waarom wordt Bitcoin anders behandeld als het gaat om onchain-metrics? Waarom wordt het behandeld als een speciale sneeuwvlok?" Het antwoord is dat het niet zo is: Proof of Work – groeimodel/beveiligingsmodel is exogeen - verbonden met echt kapitaal en energie, wat een cyclus creëert van prijs > mining > incentives > hashpower > beveiliging. Proof of Stake – groeimodel/beveiligingsmodel is endogeen - verbonden met de eigen waardeaccumulatie van de token waar gebruik > tokenwaarde > staking-incentives > beveiliging. De grootste misvatting in crypto, denk ik, is het gebrek aan focus op de onderliggende tokenmodellen - dit heeft me jaren gekost om echt diepgaand te begrijpen, dus ik stel me voor dat bedrijven het op een gegeven moment zullen begrijpen en wanneer ze dat doen, is dat het moment waarop de rubber de weg raakt op waarderingsmodellen. Mensen denken gewoon dat als het begint met "proof of", het allemaal hetzelfde is. Dit wil niet zeggen dat PoW het enige is. Het is om uit te leggen waarom dit model nodig is voor het concept van waardeopslag versus waarom PoS of andere modellen goed kunnen functioneren als platforms of alternatieve modellen, maar niet als waardeopslag. Aangezien geld en techplatforms door mensen gecreëerde memes zijn, worden ze vaak door elkaar gehaald in oppervlakkig denken. Mensen denken dat het semantiek is, maar als je kijkt naar de werkelijke werking van hoe ze functioneren, zijn ze heel verschillend. Zet het zo: toen ik in de technologie werkte, begreep veel mensen niet eens het verschil tussen marktkapitalisatie en prijs van aandelen en uitstaande aandelen, enz. De meeste bedrijven nemen beslissingen zonder dat ze native gebruikers zijn; ze zijn tweedehands speculanten - het kost tijd om deze concepten te begrijpen.